© Mitjanit
|
Posted:Apr 2, 2008 7:31 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:48 pm 3235 Views
|
Sóc una noia trista aquesta mitjanit
qui m’ha près el goig de viure ?
La seva ánima era per à mi
com la font mágica de Montjuïc
Ara sense ell, camino
cap a la Font de Canaletes
per à beure dels brocs
i aixà mai deixar de tornar-hi
Tal vegada a l’hora del café
ens trobem al carrer Casp
rumb al Bracafé.
|
|
0
Comments
|
|
© Arenales
|
Posted:Apr 2, 2008 7:29 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:49 pm 3250 Views
|
Hoy me alejé inventando el rumbo
sobre los arenales
para evadir esta costumbre
que no me deja estar sin ti
Te engañarÃa
si dijera que el paisaje logró resignarme
te engañarÃa
porque hay veces donde es imposible
perderse en el vacÃo de este puerto
desde el cual tú ya sabes
continúo prisionera
conjugando en mi retórica
las palabras que no sé decir…
|
|
0
Comments
|
|
© No diguis més
|
Posted:Apr 2, 2008 7:26 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:49 pm 3321 Views
|
Demasiada piel adentro
Calla
no diguis més
solo susúrrame
aquellas tres veces de placer que nunca olvido
A propósito
bajo tu almohada dejé mi pañoleta de gasa
solo por ver si acaso
las imágenes envuelven tus pupilas.
|
|
0
Comments
|
|
© Solsticio de verano
|
Posted:Apr 2, 2008 7:23 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:50 pm 3306 Views
|
Fue perfecta la infinitud del bucólico paisaje, ahà abduje la ansiedad
de mi anterior existencia.
En aquel solsticio de verano,
la noche de San Juan nos ungÃa desde el cielo,
como si también nosotros
fuéramos parte de la verbena.
|
|
0
Comments
|
|
© … y al quinto dÃa después de Abril
|
Posted:Apr 2, 2008 7:20 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:51 pm 3268 Views
|
No fue necesario
seguir el curso de las fases lunares,
ahà estábamos,
no pedÃamos explicaciones.
HabÃa oscurecido sobre la colina
y sin importar
en que hemisferio nos encontráramos,
era una ocasión perfecta para volver a sonreÃr…
|
|
0
Comments
|
|
© TrilogÃa
|
Posted:Apr 2, 2008 7:12 am
Last Updated:Apr 8, 2008 4:01 pm 3273 Views
|
Por detrás del miedo, abrÃamos nuestros cuerpos ofrendados al insomnio, como vagabundos, absolutamente ebrios. Cayendo al desamparo, insisto, de la propia vida, sin explicaciones, ya sabemos, acelerados. Cambiando incluso nuestras etimologÃas verbales, presos de aquel vértigo y sin necesidad de consuelo, porque todo está escrito, dicen por ahà las malas lenguas. PodrÃamos perfectamente desaparecer bajo los escombros, ignorando el gentÃo, tal vez indiscretos. Pero serenamente felices.
|
|
0
Comments
|
|
© Sombras
|
Posted:Apr 2, 2008 6:58 am
Last Updated:Apr 25, 2008 2:37 pm 3579 Views
|
Cayeron las sombras sobre el camino
Por donde caen también
un montón de utopÃas
Y el cuerpo
esa imagen aún imprecisa
de tu rostro.
|
|
0
Comments
|
|
© Su aroma
|
Posted:Apr 2, 2008 6:57 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:54 pm 3306 Views
|
¿Será posible finalizar detalladamente este capÃtulo, cuando es mi propio hedonismo quien me sentencia? No hubieron juramentos que consigan soslayar la impaciencia de tenerle, aún sobre mi inevitable duda le deseo. ¡Nada!... podrá despojarme del clÃmax que me proporcionara su cuerpo, si todavÃa siento en mi piel, su aroma mezclado con mi sexo.
|
|
0
Comments
|
|
© Encuentro
|
Posted:Apr 2, 2008 6:55 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:54 pm 3293 Views
|
Uno frente al otro; ahà estábamos… Intentando esquivar los estereotipos concebidos en la mente. Ya no éramos dos seres arrancados de una página Web, éramos dos personas reales, incluso más reales que nuestras propias utopÃas. Por primera vez tenÃamos la oportunidad de mirarnos a los ojos y de presagiar en ellos el tiempo que aún faltaba por escribir. Lo trascendental de aquel encuentro no fue precisamente el momento donde las miradas convergen, hasta entonces no lo sabÃa, ahora lo sé…
|
|
0
Comments
|
|
© De mi primer manuscrito… Octubre de 2004
|
Posted:Apr 2, 2008 6:48 am
Last Updated:Apr 2, 2008 2:55 pm 3281 Views
|
A solas, es cierto nada ha cambiado, quién podrÃa convencerme, solo conozco de ti un leve informe, ¡exigua confesión! Y ahora, demasiado aturdida, verifico el estilo de mi manuscrito, asà es mi trabajo…Una secuencia de sucesos, y mañana tal vez, heme aquÃ, develando el misterio de mi propia vida. Redescubriéndote, puedo hacerlo, asà es la poesÃa; te amo, yo también cohabito con mis sueños, en mi cuarto, en el tuyo, sin transgredir ningún principio, excepto aquellos, los hipócritas, esos que sostienen la mediocridad del mundo. Todo es abstracto, por ahora pienso en ti, es nuestra única alternativa. Y ¡entonces! vuelvo a ti, como tú quieres, sin avergonzarnos, buscando nuestro paraÃso, sin la acerbidad del resto, prefigurando también nuestra historia; obviando las contradicciones, más allá de esta fÃsica sensualidad. Por mà no hay cuidado, insisto, no reprimo las emociones, resulta mórbido para la existencia. Esta tarde la primavera trepa sobre mis pechos, te deseo, junto a ti he despojado la indiferencia de otras épocas, he liberado la ansiedad, esa que acérrima encarnizaba solo la inconciencia… Me he saciado, desconozco la apariencia de la soledad. Basta de conjeturas, en efecto, todos hemos atravesado nuestro espÃritu a causa de quienes cuyas virtudes nos hacen inclinar la cabeza, ¡habrá que ver! Más afables los injustos, habiendo reconfortado sus propias indolencias. Los dÃas indecibles se detienen junto a mÃ, hay algo entre nosotros, lo sé. Tu lingüÃstica me complace, ¡todo! Absolutamente todo me complace.
|
|
0
Comments
|
|